Etappe 11 Hellendoorn naar Laren

Voorlaatste etapp alweer. 24 km op de teller. Gisteren heb ik met mijn dikke knuistjes 38km getypt. Dat was 10km overdreven!

Gisterenavond heerlijk naar de verhalen geluisterd van de buurtjes. Zijn echt overal geweest. Met 55 jaar de slagerij van de hand gedaan en 2x per jaar 6 weken gaan backpacken. Overal geweest ter wereld en allemaal gewoon met zijn twee. Tussendoor werken in vanalles en nog wat om de volgende reis weer bij elkaar te sparen. Trotse opa en oma ook. Het is gezellig en rond 22.00 uur ga ik richting mijn tentje.

Redelijke nacht en vanochtend  al  roeg wakker van de zon op mijn tent. Ik geniet even van de aangename warmte en kruip er dan toch maar uit. Het wordt warm dus kan maar beter vroeg gaan stappen. Ik raap de zooi bijeen want hoe je ook ordent het wordt toch langzaamaan allemaal een beetje tja hoe zal ik het zeggen smoezelig en groezelig en de dampen die opstijgen uit een bepaald tasje, lees kleding, zijn niet van rozenblaadjes. Ach nog 1 dag.  Morgen veel plek in de trein denk ik! 

Ik had gisteren 2 croissants besteld voor vanochtend maar ik besluit ze op te halen en een lieve tekst op het zakje te schrijven voor mijn buurtjes. Kunnen zij ervan smikkelen en nagenieten. En ik geniet ook. Ik eet een boterham die ik nog heb en there we go.

Al snel ben ik in Holten waar ik in de AH een lekker yoghurtje neem, een  banaan en een mueslibrood. Gisteren goed bevallen alleen is hier de portie 2x zo groot. Ik dus gevraagd aan het broodmeisje of ze de helft eruit kan halen. Arm schaap! Ze begrijpt er niets van dat ik het hele brood wil betalen maar alleen de helft mee wil nemen. Vast nog nooit iets zwaars hoeven tillen. Dochter van curlingouders? Hoe dan ook. Ik neem het brood mee. Fan maar de helft in de kliko. Bij de kassa aan mevrouw een nig aangeboden: nee. Bij kassa twee staat een oudere dame. Ja die wil wel. Zelf het Pieterpad gelope  en snapt me helemaal. De kassadame haalt een extra zakje en zo zijn er weer twee mensen blij!

Dan mijn rugzak af, alles inpakken om mijn weg te vervolgen. Na een km kan ik het markeringsteken even niet vinden. Dan is het boekje altijd handig. @€#&<÷@#% boekje laten liggen bij AH. Kan niet anders. Aangezien ik toxh de route nodig heb en de aanduiding van de kamprerplekken loop ik twrug waar het boekje geduldig op me ligt te wachten. Maar ik heb al zon leuke momenten gehad vandaag. Ik heb het gevoel dat vandaag een echte genietdag wordt. 

Er zijn vandaag veel wandelaars op de been in beide richtingen. Bij mijn tweede rustplek maak ik kennis met twee dames die al veel wandelingen gemaakt hebben. De een al op der 15e gaan zwerven over heel de wereld. De ander op een lange reis deze vrouw tegengekomen. Nu zijn ze al 11 jaar een stel. 48 en 67. Liefde kent geen leeftijdsgrens. Ik neem afscheid en loop door.

Ik spot twee reeën die dansend door een mega wei hopsen. Ik zie ze een paar keer wegvluchten en geniet.

Bij de volgende stoppost komen we met de dames weer samen en drinken iets. Ook scoor ik hier het pieterpadpoppetje. De opbrengst gaat naar kwf. We lopen samen een eindje op maar ik moet even een plasstop maken en kom dan weer aan de praat met een mevr en heer van 80. We staan voor een groot herenhuis met gemillimeterd grasveld eromheen. Enorm landgoed. Ik vraag gekscherend aan de man: denkt u dat ik mijn tentje hier een nachtje mag plaatsen. De man begrijpt mijn humor meteen en we hebben echt een leuk praatje doorspekt van de humor waar ik van hou. De mevrouw doet ook gezellig mee. Hand in hand lopen ze verder. Hoe mooi als je op die leeftijd nog samen mag genieten op deze wijze. Voelt  goed. Nog namijmerend over de leuke dag tot nu toe, hoe anders dan gisteren, loop ik verkeerd. Ik mis een afslag. In het boekje stond dat het de moeite waard is een ommetje te maken voor de dikste eik in Nederland. Dat hoefde voor mij niet maar nu maak ik nog veel meer meters en geen eik gezien!

Route weer opgepakt en dan kom ik bij camping 1 die eventueel in aanmerking komt. Mooi plekje maar het is pas 13.00 uur. De dag ligt nog voor me. Ik zoek even een bankje op en ga op internet op zoek naar een verder gelegen camping. Ik vind er een en bel. Er is plek. Oke ik kom eraan, over een uurtje of wat.

In Laren lonkt een heerlijk terras. Veel vakantiegangers en een ploegje met shirts van de zwarte cross. Jaja ik zit in het hol van Normaal! Nou oerendhard zal t wel niet wezen. De BSA van Bertus is tegenwoordig elektrisch aangedreven!

Na een lekker maaltje vervolg ik mijn weg op zoek naar de camping. Nog 3 km schat ik. Goed opletten dus wanneer ik van het pad moet. Op dat punt zet ik googlemaps aan. Pfff 2km nog. Dat is ver. Want het betekent morgen ook weer 2 km extra. Ik heb nog 1 kans. In het boekje staat een symbool  an een tentje zon 2 km verder naast de route maar op internet kon ik deze camping niet vinden. Het is een gok.  Een zware want ik kan niet door want veel bos en weiland en de eerste 6km niets bewoonbaars. Dat haal ik niet meer. Ik spreek mijn vertrouwen aan, ben opeens weer streng katholiek en gelovig en keep my fingers crossed. Er ligt een huis. Geen vlag. Maar dan....een piepklein bordje met mincamping voor wandelaars en fietsers. Ik loop het erf op en de boer staat me hartelijk te woord.  Hij brengt me naar het washok. Meer is het echt niet. Hier niet eens een geiser maar een douchekop op een tuinslang. Een zelfgetimmerde bak en aan de achterkant ruik je de koeien. En ook dit is helemaal oke. Dan naar de kampeerplek. Wauw! Een prachtplek voor mij alleen. Een plaatje. Er is ook een trekkershut. Zoiets althans en de boer maakt het open. Hij zei, kun je daar altijd in als je wil. Verder kan de hond nog langskomen en mijn zoon. Het is eigenlijk zijn terrein en de trekkershut met afdak blijkt vaak in het weekend en in coronatijd als zuipkot gebruikt te worden. Tja het blijft de achterhoek. Tot slot, of ik €6 in het trommeltje wil stoppen en iets in het boekje wil schrijven. Dit soort plekjes moeten blijven bestaan. Beter wordt het echt niet.

Na een echte WimHoff douche deze keer lekker stoeltjes op het veld gezet.  Koffie gemaakt. Als een queen in de achterhoek. Wie duut mi wat!

Dadelijk mijn laatste noodrantsoen aanslaan en morgen dan de laatste 10 km. Dan met de OV naar huis. Ook een uitdaging op zich. Ik ga nog even genieten. Doei doei.