De laatste etappe !

Ja mensen, jullie lezen het goed. Ik heb vandaag de voorlopig laatste etappe gelopen. Gisteravond nog heerlijk op het terras gezeten. Daarna vroeg de tent in dacht ik. Altijd eerst even naar het toiletgebouw om de telefoon op te laden. En ja hoor....nog een pieterpatter met kabeltjes en telefoon in de weer. Aangezien daar ook twee krukjes stonden vloeiden de levensverhalen al snel en werd het wederom een mooie avond met een mooi mens. Na een warme knuffel die niet mag maar soms gewoon intuïtief zo noodzakelijk is, doken we ieder ons minitentje in. Zij 61 ik 52. Hoe ouder .....jaja! 

Weinig slaap. Koud. Alles met lange mouwen aangetrokken en de muts van mijn slaapzak diep over mijn hoofd getrokken. Uiteindelijk slaap gepakt maar om 6.00 uur weer wakker. En kijk.....mijn lieve vrouw is al online ! En dat op haar eerste vakantiedag. Ze gaat Olympische spelen kijken:wielrennen.  Ik ga weer langzaamaan de boel bij elkaar rapen en besluit te starten met een rantsoen van defensie, dank u Luuk. En zo zit ik om 7.00 uur aan de pasta met groeten en rundvlees. Heerlijk! Dan op pad na nog een praatje met de buurtjes die ook enkele routes lopen van het pad.

Tja het wordt saai maar echt....vandaag veel bossen, heide, graan en wederom tot aan de middag niemand te bekennen. Ik loop lekker en loop 10 km ineens. Vindt een mooi bankje op een plekje op de heide tussen mekkerende schapen, geiten, enkele bokken. Ik geniet van dit soort momenten van natuur, stilte en het geluk wat mij ten deel valt.

Genietend weet ik echter ook al even dat het goed zou zijn vandaag te stoppen. Er is slecht weer op komst. Ik ben gisteravond nog lid geworden van vrienden op de fiets om zo een plekje te vinden binnen. Ik ben verknocht aan mijn tentje maar onweer en zware buien zijn niet aantrekkelijk. Het zal geen kwaad kunnen want mijn tentje is in de wijde omtrek niet het hoogste punt. De meeste grassprieten zijn nog hoger....maar toch. Het kruipt in mijn hoofd en ik weet het antwoord eigenlijk al. Ik heb niet echt de energie om om te schakelen naar iets anders en ik heb al zo genoten. Dan lees ik vervolgens dat ik vandaag het monument van de dames passeer die het Pieterpad uitgevonden hebben: Toosje en Bert. Hoe mooi zou het zijn hier de eindstreep te trekken. En eerlijk is eerlijk....ik heb ook zin om samen met Lisette op pad te gaan. Er wacht iemand thuis en dat is heel fijn. 

Bij de tweede stop op 14 km trek ik de streep. Ik stuur een bericht naar Lisette of ze me wil ophalen. Ik hoef niet lang op antwoord te wachten. Ze komt graag.

Ik loop daarna nog heel intens genietend de laatste 11 km. En dan is daar mijn lieve vrouw die mij zo gesteund heeft in mijn initiatief. Ge bracht en gehaald heeft en altijd waakzaam op de achtergrond was. Bereikbaar voor een praatje en een  lief woord.  Na een hapje gegeten te hebben en een Gulperner biertje te hebben gedronken wat doet vermoeden dat je toch in Limburg bent aangekomen, rijden we naar huis. Ik niet.....val zeer regelmatig in slaap en daartussen door masseer ik mijn pijnlijke voeten.

Vannacht een lekker bed en op het journaal zie ik rode vlekken in regenbuien over Drenthe trekken. Goed besluit genomen !

Dank voor de lieve woorden mensen onderweg en het volgen van mijn blog. Wanneer ik weer ga ? Geen idee maar het is zeker een vervolg waard en wie geprikkeld is door mijn verhaal: gewoon doen !